یگانه عصاری – افرا ورزش: رد پای فاطمه صفرپور را می‌توان در تمامی موفقیت‌های تکواندو زنان ایران دید. او در همه کامیابی‌های ستارگان تکواندو نقش آفرینی کرده است.
در پایان چهاردهمین دوره رقابت‌های تکواندو قهرمانی نوجوانان جهان در کره جنوبی تیم ملی دختران ایران خوش درخشیدند و با شکست تمام رقبای مدعی روی سکوی قهرمانی ایستادند.
پس از کسب این قهرمانی فاطمه صفرپور، مربی سازنده قزوینی عنوان بهترین مربی دنیا را از آن خود کرد تا این افتخارآفرینی کامل شود.
سرمربی تیم ملی تکواندو نوجوانان ایران که پیش از این در سال 2016 هم عنوان بهترین مربی جهان را از آن خود کرده بود، پس از هشت سال دوباره موفق به کسب این عنوان شده است و تیمی فراتر از انتظار را تحویل جامعه تکواندو داده.
اکنون سوال این است که راز موفقیت‌های پی در پی سرمربی تیم ملی تکواندو با تمام مدال‌ها، عنوان‌ها و قهرمانی‌هایش چیست؟ سوالی که سرمربی تیم ملی در گفتگو با «افرا ورزش» به آن پاسخ داد.
خانم صفرپور، اجازه بدهید مصاحبه را از آخر به اول شروع کنیم! راز موفقیت‌های پی در پی شما چیست؟ شما چندین و چند مدال، قهرمانی و عنوان دارید که شاید کسی از آنها خبر هم نداشته باشید. سال‌ها بدون نمایش دادن این عناوین در صدر بهترین مربیان جهان بوده‌اید.
من باور دارم که می‌توانیم برنده باشیم و برای این باور تا آخرین لحظه دست از تلاش کردن برنمی‌دارم و بیش از حد معمول تلاش می‌کنم.
تلاش هوشمندانه و واقعی هر مربی می‌تواند باعث موفقیتش شود ولی هرگز نمی‌توانیم بگوییم که ما صد در صد موفق خواهیم شد چون ورزش حرفه‌ای بالا و پایین زیاد دارد.
تکواندو ورزش ثانیه‌ها است و در صدم ثانیه می‌توانی بازی را به نفع خودت تمام کنی و یا برعکس، می‌توانی در یک صدم ثانیه ببازی. ولی شخصا هرگز ناامید نمی‌شوم و تا آخرین دقیقه و آخرین ثانیه تلاش می‌کنم که بتوانیم نتیجه خوب بگیریم.
آخرین موفقیت شما قهرمانی نوجوانان دختر در مسابقات کره جنوبی بود. مسابقات چطور بود؟
قبل از حضورمان در مسابقات من دائما با کادرم صحبت می‌کردم که اگر جو سالن روی بچه‌ها تاثیرگذار نباشد و بتوانند همانی باشند که اینجا هستند و همانطور بازی کنند، ما بهترین نتیجه را می‌گیریم.
همه نگرانی من فقط از جو مسابقات بود که روی بچه‌هایم اثری نگذارد و خدا را شکر که جو سالن آنچنان روی بچه‌ها تاثیری نگذاشت.
دلیل این مساله هم این است که ما جو سالن و شرایط را برای آنها تصویرسازی کرده بودیم و آنها را به این خودباوری رسانده بودیم که زمین جهانی بزرگ است.
بچه‌ها انگیزه بالایی داشتند و رفته بودند که نتیجه خوب بگیرند. این مساله باعث شد که اصلا نترسند و در زمین خود واقعی‌شان باشند و برای کسب بهترین نتیجه بجنگند.
اینکه می‌دیدم بچه‌ها تلاش می‌کنند که برنده باشند، خیلی مرا خوشحال می‌کرد. توانایی فنی تیم را همه دیدند و ما در کره موفق شدیم یک نتیجه تاریخی کسب کنیم.
شما برای دومین بار بهترین مربی جهان شدید. کسب این عنوان چه حس و حالی دارد؟
حس خیلی خوبی است. برای من خیلی جالب بود آقای هیون جونگ کوک که جایزه بهترین مربی را به من دادند، همان کسی بود که سال 2016 هم جایزه بهترین مربی جهان را به من دادند.
کاملا بر حسب تصادف همان جایزه، همان عنوان و همان شخصی که هشت سال پیش جایزه را به من داده بود. وقتی دیدم آقای کوک جایزه را به من داد، خیلی بیشتر خوشحال شدم. این آقا در همه مسابقات حضور ندارند و استاد بزرگ کره‌ای هستند که من جایزه‌ام را از ایشان گرفتم.
شما به دهه هشتادی‌ها و دهه نودی‌ها سر و کار دارید. چقدر به این نسل امیدوار هستید؟
مبینا نعمت زاده، ناهید کیانی، مهلا مومن زاده و یلدا ولی نژاد و … نمونه نفراتی هستند که از نونهالان در اردوها بوده‌اند و حالا در اردوی تیم بزرگسالان هستند و برای کشور افتخارآفرینی می‌کنند. دختران نوجوان کنونی تکواندو هم بدون شک می‌توانند آینده این رشته را تضمین کنند.
شما بهترین مربی پایه جهان هستید. اگر یک خواسته از مسئولان داشته باشد، چیست؟
از مسئولان می‌خواهم که تیم‌های پایه را رها نکنند و به آنها اهمیت دهند. جایزه رده نوجوانان خیلی کمتر از بزرگسالان است. برای بچه‌هایی در رده سنی نوجوانان پاداش، جایزه، هدیه و … خیلی با اهمیت است و به آنها انگیزه می‌دهد.
اهمیت جایزه برای نوجوانان اصلا با رده بزرگسالان قابل مقایسه نیست. از مسئولان می‌خواهم به رده سنی نوجوانان اهمیت ویژه‌ای داده شود، به این تیم‌ها بیشتر رسیدگی شود تا آنها بیشتر دیده شوند.
