پایگاه خبری تحلیلی “دختران قهرمان“ : شاید تنهایی شهرزاد ، مربی محبوب ما ، این روزها که بازار دعوت و مصاحبه و افتخار کردن و تجلیل داغ است کمتر حس شود اما قطعا عده معدودی می دانند که شهرزاد مظفر ، برای این که امروز به او و دخترانش افتخار کنیم تا چه حد تلاش کرده ، سختی کشیده.
شاید این تنهایی در سال های پیش رو ، روزهایی که خبری از جام نباشد بیشتر حس شود با این حال امروز اینجا ایستاده ایم که بگوییم همیشه در کنارش خواهیم ماند. او بخشی از خاطرات یک کشور را در این روزگار آغشته با نگرانی و التهاب ساخته است.
شهرزاد مظفر همان چهره جذابی است که همه ما دوستش داریم. هیچ کس مربی بداخلاق را دوست ندارد. حتی کاردرست ترین مربیان جهان هم با برخورد سخت ، با بی حوصلگی و غرور جایی در دل ها باز نکرده اند.
برای شهرزاد اما داستان متفاوت است. او همانی است که می خواهیم باشد. آرام و نجیب ، کار بلد و قوی و این نجابت مقتدرانه را با موجی عجیب و سحر آمیز به تیم ملی ما ، منتقل می کند. کسی که زمانی که در مراسم بدرقه تیم ملی پشت تریبون قرار گرفت ، اعتماد به نفس و آرامش را می شد در نگاه و بیانش دید.
شاید ده ها سال بعد ، زمانی که سن و سالی از همه ما گذشته – اگر بودیم و دیدیم – بیشتر از امروز قدردان زنی خواهیم بود که سنگ بنای دوران جدید تیم ملی را بنا نهاد. شهرزادی که شهره شهر شد و در قلب ها باقی ماند.
برای دوست داشتن شهرزاد مظفر ، بهانه هایی بیشتر از کسب یک جام وجود دارد. او برای دختران فوتسال ما که نه ، برای غرور و حیثیت ما ، مادری کرده است. زندگیش را وقف فوتسال ایران کرده و ما قلبمان را وقف او. شهرزاد مظفر راه محبوب القلوب بودن را به درستی طی کرده.
