به گزارش آی دبلیو اسپورتس ، در روزهایی که همه حواس ها معطوف بازی های آسیایی است ، مشکلات اقتصادی و افزایش نرخ ارز از یک سو و محدودیت فروش تجهیزات به ایران ، سبب شده ورزش کشور به تدریج خود را در تنگناهای جدیدی گرفتار ببیند.
یکی از این تنگناها مربوط به رشته تیراندازی است. فدراسیون تیراندازی همواره بر توسعه این رشته در استان ها تاکید کرده و تلاش های زیادی برای گسترش این رشته در نقاط مختلف کشور داشته است اما سوال این است که آیا در این شرایط اقتصادی ، کارها طبق روال گذشته پیش می رود؟
قیمت یک تفنگ بادی استاندارد برای تمرین یک تیرانداز که قصد تمرین مداوم و فعالیت قهرمانی دارد به حدود 25 میلیون تومان (و حتی بیشتر) رسیده است. تیرانداز جوان و مستعدی که می خواهد در این رشته پیشرفت کند الزاما باید سلاح شحصی داشته باشد اما اگر پول خریدش را نداشته باشه چه؟
مورد دوم ساچمه است. در تیم های ملی ، نبود فشنگ برای تمرین یک چالش جدی بوده که اهالی تیراندازی با آن آشنا هستند. حتی تیم های ملی گاهی مجبور شده اند برای تامین فشنگ ، زمانی که به اردو یا مسابقات برون مرزی می روند از آن کشور بر اساس سهمیه و قوانین موجود ، مقداری فشنگ با خود به ایران بیاورند و بخشی از نیاز خود را رفع کنند.
در سطح استان ها اما قیمت یک بسته ساچمه 500 عددی به صد هزار تومان رسیده است. یک تیرانداز در سطح قهرمانی باید در طول هفته 2 بسته ساچمه مصرف کند. حتی اگر این 2 بسته در هفته را ، یک بسته هم در نظر بگیریم باز هم ، هزینه ساچمه تیرانداز در طول ماه رقمی می شود که پرداخت آن ممکن است برای بسیاری از خانواده ها و ورزشکاران مقدور نباشد.
نتیجه نهایی این خواهد بود که تیراندازی ممکن است بسیاری از ورزشکاران را در بدنه خود به دلیل پرهزینه شدن این رشته از دست بدهد. کاهش نیروی انسانی یعنی شانس کمتر برای پدیدارشدن ستاره ها و استعدادها زیرا بسیاری از استعدادها به دلیل ناتوانی از تامین هزینه ها قید تیراندازی را زده اند. بازنده اصلی در این میان ، فدراسیون تیراندازی است که ممکن است به تدریج و بی سر و صدا به سمت تهی شدن از استعدادهای ناب پیش برود.
راه حلی وجود دارد؟ در این شرایط اقتصادی خیر. نه یارانه ای برای کمک به تیراندازان وجود دارد و نه کسی توانایی تغییر شرایط اقتصادی کلان کشور را داراست. شاید به تدریج باید به سمت استعدادیابی از متمولین برویم. این یعنی پایان راه ورزش برای همه و تبدیل این شعار به “ورزش برای متمولین”.
