به گزارش افرا ورزش، ایران در سال ۲۰۱۸ و در بازی‌های آسیایی جاکارتا با کسب طلای کبدی زنان و عبور از سد هند به‌عنوان قدرت قاره، شگفتی‌ساز شد.
اکنون دختران ایران خود را آماده می‌کنند تا بار دیگر برای طلای بازی‌های آسیایی بجنگند و مبارزه با هند برای تکرار فینال خاطره‌انگیز جاکارتا، نیازمند خودباوری است.
زهرا کریمی بازیکن تیم ملی کبدی زنان و دارنده مدال طلای بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا است. زهرای جوان از سال ۹۵ پیراهن تیم ملی را پوشید و اکنون یک مهره مهم برای ایران در دوره آتی بازی‌های آسیایی به شمار می‌رود.
دختر پرانرژی تیم ملی در گفتگو با افرا ورزش درباره اوضاع تیم ملی و زندگی‌اش صحبت کرده است:
وضعیت تیم ملی
اردوهای ما از آبان سال ۱۴۰۰ شروع شد و تا اردیبهشت ۱۴۰۱ چندین ماه در اردو حضور داشتیم که متأسفانه به علت لغو مسابقات اردوهای ما هم در مقطعی تعطیل شد، اما از پایین ۱۴۰۱ اردوها را آغاز کردیم و چندین اردوی بدنسازی و فنی را پشت سر گذاشتیم.
شرایط در اردو با آمدن مربی هندی به ایران خوب است و با بازگشت ایشان اردوهای کبدی و بحث فنی خیلی جدی تر شروع شده است. همچنین یک مسابقه انتخابی داریم که در آن 12 نفر نهایی تیم ملی کبدی مشخص می شوند.
امیدوار به تکرار طلای جاکارتا
با توجه به اردو هایی که پشت سر گذاشتیم و برنامه‌هایی که فدراسیون و کادر فنی برای چند ماه باقی‌مانده تا بازی‌های آسیایی در نظر گرفتند با تمام تلاشمان برای تکرار طلای دوره قبل می‌جنگیم و امید به تکرار این موفقیت هستیم.
حتی جوانان قوی و سرحالی در تیم داریم که با تجربه بازیکنان قدیمی در هانگژو می‌توانیم طلای جاکارتا برای دومین بار ایرانمان را سربلند کنیم.
یک روز زهرا کریمی چگونه می‌گذرد؟
روتین زندگی من در واقع به سه بخش تقسیم می‌شود که هم‌زمان با هم اتفاق می‌افتد. من هم‌زمان ورزش حرفه‌ای را دنبال می‌کنم؛ دانشجوی ترم آخر کارشناسی ارشد فیزیولوژی کاربردی دانشگاه تهران هستم و در عین حال یک مربی بدنساز هستم.
تجربه حضور در رشته‌های مختلف
من رشته‌های خیلی زیادی را تجربه کردم از جمله دوومیدانی، کاراته، والیبال، اسکیت و حتی شنا که تقریباً این رشته‌ها در سطح مسابقات مدارس، محلات و دانشگاه‌ها بود.
اما رشته‌ای که با تمام وجود به آن علاقه دارم و عاشقانه کار می‌کنم رشته جذاب و سراسر آدرنالین کبدی است که به نظر من با هیچ رشته دیگری که تا به حال من کار کردم قابل مقایسه نیست.
بعد از کبدی رشته کاراته را که خیلی حرفه‌ای کار می‌کردم و مدال برنز آسیایی یکی از سبک‌ها را در این رشته دارم. متاسفانه نتوانستم کاراته را ادامه دهم؛ اما هنوز هم آن را دوست دارم و اخبار و مسابقات کاراته را دنبال می‌کنم.
فقدان بزرگ زهرا کریمی
مصدومیت‌های زیادی را پشت سر گذاشتم که خوشبختانه خیلی حاد نبودند، اما به هر حال روزهایی بود که دستم شکسته و تاندون‌های مچ پا تا حد پارگی پیش رفته بود که من آن روزها را سپری کردم.
مصدومیت سختی‌های خودش را دارد؛ اما هیچ‌وقت ناامید نشدم تا اینکه تنها اتفاق تلخ و سخت زندگی برایم رقم خورد؛ آن هم از دست دادن پدرم بود.
واقعا فکر می‌کردم که دیگر بعد از رفتن او نمی‌توانم راهم را ادامه بدهم؛ اما به‌خاطر خودش بعد از حدود یک ماه کار و درس و ورزش را شروع کردم تا بتوانم به هدفی که هم خودم و پدرم برای من برنامه‌ریزی کرده بود برسم تا مایه افتخارش باشم و او را سربلند کنم.
پدرم در رشته‌هایی که کار می‌کردم در تمرین کمکم می‌کرد و به‌نوعی مربی و یار تمرینی من بود. دوباره خندیدن خواهر و مادرم انگیزه‌ای شد تا دوباره به میدان ورزش و زندگی برگردم و باقدرت همه چیز را از سر بگیرم.
تو یکی از قویترین پر انرژی ترین و مهربون ترین دختر هایی هستی که من میشناسم امیدوارم همیشه موفق باشی و به تمام ارزوهات برسی. شما قهرمانی 🌹