حامد اسماعیلی – پایگاه خبری ورزش زنان ایران : والیبال در میان رشته‌های حوزه قهرمانی، تقریباً در تمام نقاط کشور محبوب ترین رشته است. در کشور ده‌ها و شاید صدها هزار دختر والیبالیست وجود دارند و در استان‌های مختلف زیر نظر مربیان مشغول فعالیت هستند اما جایگاه تیم ملی والیبال زنان ایران در آسیا کجاست؟
با این میزان از ظرفیت انسانی چرا مائده برهانی و مهسا صابری در گفتگوهای اخیرشان به طور مشابه تاکید کرده‌اند که اوضاع تیم ملی در آینده خوب نیست و این نسل که برود، تیمی در همین حد پشت تیم ملی بزرگسالان نیست. آن هم در شرایطی که با همین تیم خوب و با اعتماد به نفس، نمی‌توانیم به جمع تیم‌های برتر قاره راه پیدا کنیم.
جالب این است که تقریباً در هیچیک ازکشورهایی که اوضاع والیبال بهتری نسبت به ما دارند والیبال رشته اول و محبوب اکثریت دختران آن کشورها نیست. چه می‌شود که این جمعیت والیبالیست را داریم اما نمی‌توانیم از آن استفاده کنیم؟
این سوال را باید فدراسیون والیبال پاسخ دهد که با این موج علاقمندی چه می‌کند و چقدر در قبال آن احساس مسئولیت می‌کند؟ اینکه بسیاری از علاقمندان به والیبال در استان‌ها از نظر جسمانی در شرایط ایده ال برای رشد در این رشته برخوردار نیستند درست اما برای همان عده معدود چه برنامه‌ای داریم؟
مربیان ما در استان‌ها تا چه اندازه و چگونه پاسخگوی این هستند که یک استان با هزاران دختر والیبالیست نمی‌تواند فقط یک بازیکن به تیم‌های ملی تحویل دهد؟ آنچه امروز درباره آن هشدار می‌دهیم ممکن است نتیجه و اثر واقعی و ملموس خود را در سال‌های آتی نشان دهد.
جایی که دیگر نه مائده برهانی، نه شبنم علیخانی و نه امثال کدخدا، صابری، فرزانه زارعی و شکوفه صفری وجود دارند و نه تیم‌های ملی پایه ما توانسته‌اند در آسیا سری میان سرها در بیاورند.
در فدراسیون والیبال که درگیر یک صندلی لرزان بوده هیچکس به یک برنامه بلند مدت حتی فکر هم نکرده است. اگر هم ایده‌ای بوده در پی تغییر روسا و نواب رئیس، به تاریخ پیوسته و فراموش شده.
برگزاری لیگ برتر و دسته یک و مسابقات پایه، وقتی توان گرفتن خروجی از آن را نداریم هنر نیست و صرفاً اقدامی برای پر کردن جدول عملکردهای سالانه است. والیبال زنان ایران را دریابید اگر این صدا اصلاً برای کسی مهم هست.
اطلاعات خبر: *نویسنده: حامد اسماعیلی*منبع: اختصاصی*انتشار ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۹- ساعت: ۱۶:۰۸
