پایگاه خبری ورزش زنان ایران : زمانی که ۱۵ سالم بود تصمیم گرفتم رشته ورزشی ام را تغییر دهم و برگ جدیدی از زندگی ام را ورق بزنم. از ژیمناستیک به دوومیدانی آمدم و تمرینات عمومی را با خانم ربانی شروع کردم.
پس از مدتی ایشان من را به همسرشان محسن ربانی معرفی کرد کسی که رکورددار پرش با نیزه ایران و مدال آور آسیایی بوده و هست و بدین ترتیب تحت آموزش ایشان قرار گرفتم.من هم خیلی علاقه مند بودم و از این که جزء اولین ها هستم هیجان داشتم .
اوایل کار، همه با دیدن دختری که با نیزه تمرین و پرش می کند تعجب می کردند اما پس از گذشت چند ماه ، در چنین روزی با برگزاری اولین مسابقه پرش بانیزه توجه ها کم کم به سمت این رشته جلب شد.
خوشبختانه در اولین مسابقه ام که در تهران برگزار شد توانستم رکورد ۳.۱۰ متری را ثبت کنم و مینا پورنجار دوست و هم تمرینی ام که از ابتدای مسیر همراهم بود نیز رکورد ۳متر را ثبت کرد و تلاش های زیادی برای به رسمیت شناختن پرش با نیزه زنان انجام شد. مدتی که گذشت و مسابقه دادم و رکورد زدیم.
با گذر زمان متوجه شدم که اولین بودن خیلی هم آسان نیست و تنها مسابقه دادن ، نیزه نداشتن و سختی تمرین تنها بخش کوچکی از مشکلات است. با این حال هر چه زمان گذشت، کمی شناخته تر شدم و طعم شکست و پیروزی های زیادی را چشیدم و مشکلات تا حدودی کم رنگ تر شد.
حالا که پنج سال از اولین مسابقه پرش با نیزه می گذرد، تعداد دختران شرکت کننده از پسران هم بیشتر شده و تاکنون توانسته ام ۲۶ مرتبه رکورد ایران را جابه جا کنم و علاوه بر مدال نقره داخل سالن قهرمانی آسیا سال ۲۰۱۸ تهران ، اولین اعزامم به مسابقات قهرمانی آسیا در سال ۲۰۱۹ در قطر بود که توانستم به عنوان اولین دختر ایرانی در ماده پرش با نیزه در سطح آسیا حاضر شوم.
هنرمندی مهسا میرزا طبیبی و طرحی که او خلق کرده
همیشه می گویم خوش شانس هستم چون در این راه مربی و خانواده ای دارم که همیشه باورم داشته اند و پیشرفتم را مدیون آن ها هستم . اگر تلاش های بی وقفه و دلسوازانه مربی با ارزشم محسن ربانی نبود این ماده در ایران بی سرانجام می ماند.
تا بخشی از مسیر را طی کرده ام اما راه های نرفته زیادی مانده و سکوهای قهرمانی فتح نکرده زیادی برای فتح کردن وجود دارد. پنج سالگی پرش بانیزه زنان ایران مبارک
