به گزارش افرا ورزش، ماندانا دهقان، ملی پوش دوچرخه‌سواری زنان از مشکلات خود برای تمرین در جاده و خیابان خبر داده بود.
دهقان که سابقه رکاب زدن برای تیم‌های باشگاهی خارجی را هم در سال های اخیر دارد، از آزار و اذیت‌هایی که گهگاه در خیابان‌ها هنگام تمرین برایش به وجود می‌آید، روایت‌هایی آورده بود.
او در بخشی از صحبت‌های خود گفته بود:
واقعیت این است که اصلا امنیت نداریم و خیلی اتفاق می‌افتد که در حین تمرین توسط رانندگان مورد آزار و اذیت قرار بگیریم.
ممکن است در یک روز دو، سه مرتبه شاهد چنین اتفاقی باشیم. برخی از رانندگان فکر می‌کنند ما برای تفریح با دوچرخه در جاده هستیم و سعی می‌کنند با خودروی خود ما را اذیت کنند.
همسرم در تمام تمرینات به عنوان اسکورت همراهم است اما باز هم چنین مشکلاتی دارم.
برای پیگیری این ماجرا با خسرو قمری، رییس فدراسیون دوچرخه‌سواری تماس گرفتیم تا از اقدامات فدراسیون برای جلوگیری از مزاحمت‌های اینچنینی جویا شویم. البته رییس فدراسیون اعتقاد دارد این مساله ریشه در فرهنگ جامعه دارد و فقط هم مختص به دوچرخه‌سواران زن نیست.
خسرو قمری در این باره گفت:
دوچرخه‌سواری جاده رشته‌ای است که نمی‌توان آن را برخلاف رشته‌های دیگر در محیط بسته پیگیری کرد. حتی ملی‌پوشان ما هم مجبورند در جاده‌ها تمرین کنند.
هنگام تمرین هم با افرادی برخورد می‌کنند که یا در رانندگی اعصاب‌شان به هم ریخته یا فرهنگ دیدن یک دوچرخه‌سوار را در جاده ندارند. همین باعث می‌شود دوچرخه‌سواران حرف‌هایی بشنوند و حرکاتی ببینند که باعث آزار و اذیت‌شان شود.
این مشکلی ریشه‌ای است و به فرهنگ جامعه و خانواده هر کسی برمی‌گردد. البته ما هم با نیروی انتظامی و دیگر ارگان‌ها رایزنی‌های زیادی کردیم.
حتی تفاهم‌نامه‌ای ٨، ٩ بندی با وزارت کشور تنظیم کردیم و به شهرداری‌ها و دهیاری‌ها فرستادیم که متن آن در راستای توسعه فرهنگ دوچرخه‌سواری عمومی است.
امیدوارم مردم درک کنند که دوچرخه‌سوار حرفه‌ای برای تفریح در خیابان نیست. وقتی لباس دوچرخه‌سواری با رنگ خاصی هم می‌پوشد، برای این است که رانندگان بهتر او را ببینند.
او در پاسخ به این سوال که فدراسیون برای فرهنگ‌سازی اقدامی انجام داده یا خیر، اضافه کرد:
فرهنگ‌سازی فقط از دست فدراسیون برنمی‌آید، بلکه باید از پایه انجام شود؛ مثلا زمانی که کودک به مدرسه می‌رود و بعد از آن هم در نوجوانی شخصیتش شکل می‌گیرد.
من هم در سال‌های دور دوچرخه‌سوار بودم و یادم می‌آید چنین مشکلاتی داشتم. اتوبوسی هر روز در مسیر تمرین من بود که شاگرد راننده به سمت من یخ پرتاب می‌کرد و می‌خندید یا اینکه یادم می‌آید چغندرفروشی به هم‌تیمی‌های من چغندر می‌زد! اینها دیگر مسائلی نیست که فدراسیون بتواند حل کند؛ فقط هم مختص به بانوان نیست. دوچرخه‌سواران مرد هم همین مشکلات را دارند.
رئیس فدراسیون دوچرخه‌سواری در پایان گفت:
دوچرخه‌سواری رشته‌ای است که با مردم ارتباط مستقیم دارد. زمین خوردن و حوادث رانندگی جزو طبیعت رشته ماست، اما اینکه هر روز ملی‌پوش ما از رفتاری که در خیابان می‌بیند، گلایه می‌کند، باور کنید خودمان هم خجالت می‌کشیم.
به‌هرحال باید دوچرخه‌سواران با صبر و فروتنی از این مسائل بگذرند تا بلکه فرهنگ‌سازی بهتری در سال‌های آینده صورت بگیرد.
شما وقتی در ماشین خودت هم هستی، شاید راننده ماشین دیگر حرف ناشایستی بزند. اگر بخواهیم حساسیت بیش از حد هم نشان دهیم، باید هر روز یک نفر را با چوب و چماق دنبال دوچرخه‌سواران بفرستیم.
در فوتبال هم خیلی مواقع تماشاگران به بازیکنان توهین می‌کنند؛ آیا آن بازیکن روی سکوها می‌رود و با هر تماشاگر برخورد می‌کند؟ البته این را بگویم که در خیلی از موارد افرادی که چنین رفتاری دارند، ابراز ندامت می‌کنند.
همین چند روز قبل ماندانا دهقان اطراف استادیوم آزادی در حال تمرین بود که راننده‌ای ماشین را سمت او گرفته بود.
وقتی در محل حاضر شدیم، دیدیم راننده پشیمان است و عذرخواهی می‌کند. به‌هرحال ما تلاش خودمان را می‌کنیم تا فرهنگ‌سازی به مرور صورت بگیرد، اما دوچرخه‌سواران هم باید با این موضوع کنار بیایند.
