به گزارش “آی دبلیو اسپورتس” آژانس ورزش زنان ایران، فدراسیون تکواندو به دلیل اهمیت مدال آوری در المپیک، بازی‌های آسیایی، مسابقات قهرمانی آسیا و جهان یکی از فدراسیون‌های کلیدی و مهم در ساختار مدیریت ورزش قهرمانی کشور است.
این جایگاه ویژه را می‌توان از تشکیلات فیزیکی، انسانی و ساختاری فدراسیون تکواندو درک کرد. وجود قشر عظیمی از تکواندوکاران در سراسر کشور، فدراسیون تکواندو را به مرکزی فرماندهی یکی از رشته‌های پرمخاطب تبدیل کرده است.
با این وجود، صندلی مدیریتی در فدراسیون تکواندو همواره یکی از نقاط حاشیه ساز بوده است. سید محمد پولادگر، مردی با تحصیلات و سوابق حوزوی، ۲۱ سال است بر مسند ریاست فدراسیون تکواندو نشسته است.
برخی از منتقدان پولادگر معتقدند رییسی که ۲۱ سال در یک سمت بماند دیگر ایده جدیدی ندارد و از سوی دیگر اگر رهبری بر سپردن کارها به جوان‌ها تاکید می‌کند چرا پولادگر همچنان به ادامه بقا در این سمت علاقه‌مند است.
بخشی از انتقادات از پولادگر اما به دلیل روش مدیریتی او در تیم‌های ملی به ویژه در زمینه انتصابات در کادر فنی است.
گرچه فدراسیون تکواندو هرگز برنامه‌های خود را به دلیل بحران مالی، کرونا و.. متوقف نکرده و این یک نقطه قوت برای فدراسیون پولادگر است اما رییس هرگز نتوانسته طیف مخالفانش را مجاب کند که اقدامات و انتصابات او در جهت مصالح تکواندو است.
اظهارات اخیر او درباره کیمیا علیزاده و کسانی که هنوز او را دوست دارند (در تلویزیون دولتی ایران) انتقادات جدیدی در فضای رسانه‌های اجتماعی علیه او برانگیخت به طوری که کاربران در مورد این که علیزاده در برابر کشورش قرار گرفته با او هم عقیده نیستند و چه بسا او را یکی از دلایل خروج کیمیا علیزاده می‌دانند.
به نظر می‌رسد پولادگر در دوران ریاست خود بر فدراسیون تکواندو و به ویژه در سال‌های اخیر، فرصت گفتگو، طرح مسئله و ابهام زداییِ آن چه را که درست می‌داند، از دست داده است و این فرصت سوزی به ایجاد فاصله عمیق بین او و قشر گسترده‌ای از خانواده تکواندو انجامیده است.
در این شرایط پولادگر، شرمسار از نتایج تکواندوکاران در المپیک توکیو، آخرین فرصت‌های خود برای ایجاد تصویری حداقل خاکستری در اذهان خانواده تکواندو را در پیش دارد و خود، تصمیم گیرنده خواهد بود که چطور با منتقدان تعامل کند.
پس از ۲۱ سال، با وجود تلاش‌هایی که برای رشد تکواندو در ایران کشیده شده تکواندو نسبت به سطح مدیریتی خود احساس خوشی ندارد. روز خروج سید محمد پولادگر از تکواندو که دیر یا زود فرا خواهد رسید، او با چه تصویری در ذهن خانواده بزرگ تکواندو، ساختمان شریعتی را ترک خواهد کرد؟
