به گزارش “آی دبلیو اسپورتس” این موضوع که یک فدراسیون ورزشی بر اساس نظر کمیته فنی خود سهمیه ای را به نفرات منتخب از مسابقات انتخابی خود بیفزیاد اتفاق عجیبی نیست.
برخی از فدراسیون ها ایده را دارند که در یک دوره مسابقه انتخابی ، یک ورزشکار ممکن است به هر دلیلی بازده واقعی خود را بروز ندهد و با نتیجه یک مسابقه نباید تمام سوابق درخشان گذشته او را نادیده گرفت.
با این وجود ، چنین روندی در مورد رشته های ورزشی که دارای چند مرحله مسابقه انتخابی است منطقی نیست. سیاست سهمیه انتصابی فرآیندی است که تئوری وجود “حیات خلوت” برای تعداد خاصی از تیراندازان را تقویت می کند و انگیزه تیراندازان جوان را کاهش می دهد.
یک ورزشکار چقدر باید تمرین کند ، تلاش کند و سختی بکشد و در یک بازه طولانی و طی چند مرحله نتایج درخشانی کسب کند که در نهایت به این دلیل که دیگران ام و رم بهترین دارند پشت درهای تیم ملی بماند؟
در این شرایط ، آنچه اتفاق می افتد افشاندن بذر بی اعتمادی است. این بی اعتمادی نگاه ها را سنگین می کند و شور و انگیزه ای برای جوان های با استعدادی که از متوقف شدن پشت درهای تیم ملی می هراسند باقی نمی گذارد.
واضح است که فدراسیون تیراندازی یا هر فدراسیون دیگری به دنبال موفقیت و مدال است اما به نظر می رسد مسیری که در حال طی شدن است با شایسته سالاری منافات مطلق دارد.
*عکس تزیینی است
