به گزارش افرا ورزش، باورکردنی نیست که مریم طوسی را که تنها با دو صدم ثانیه اختلاف، نتوانسته به فینال دویست متر آسیا برسد این چنین مورد حمله قرار می‌گیرد.
برخی رسانه‌ها در روزهای اخیر با پایان مسابقات دوومیدانی قهرمانی آسیا 2025 گومی شروع به تاختن به مریم طوسی، نماینده ایران در دو سرعت زنان کردند.
طوسی در 37 سالگی همچنان در سطحی قرار دارد که قادر به رقابت با دوندگان سرعت آسیا است که فاصله سنی زیادی با او دارند.
اختلاف دو صدم ثانیه‌ای با دونده امارات که مانع صعود طوسی به فینال شده بود، حالا دستمایه حمله به این دونده خستگی‌ناپذیر شده است.
اگر همه چیز دست به دست هم می‌داد، مریم طوسی این فاصله ناچیز را با رقبایش نداشت، از وجود مربی‌اش در کنارش برخوردار بود و در آرامش وارد رقابت در گومی می‌شد، احتمالا همین منتقدان از “بازگشت دختر باد” سخن می‌گفتند.
نگاه سیاه یا سفید به ورزشکاران یا نتایج کسب‌شده در رویدادهای ورزشی، منطبق بر واقعیت نیست و نگاه منصفانه و تحلیل کارشناسی را زیر سوال می‌برد.
از سوی دیگر این سوال مطرح است که چرا کسی از مریم طوسی به عنوان کسی که در این سن و سال، جانانه تمرین می‌کند و انگیزه مبارزه دارد تمجید نمی‌کند؟
در سن و سالی که مریم طوسی قرار دارد، بسیاری از ورزشکاران شاخص ایران در دوومیدانی و رشته‌های دیگر اعلام بازنشستگی کردند.
اعلام بازنشستگی یک ورزشکار در شرایطی که هنوز از نظر فنی و بدنی در شرایط ایده‌آل است – در نقطه مقابل تحمیل به تیم ملی – نه تنها ارزش نیست بلکه نامعقول است.
از سوی دیگر، مریم طوسی را مجازی‌باز خوانده‌اند. آیا در میان تمام ورزشکاران ایرانی، فقط مریم طوسی از اینستاگرام فعال است؟ چه متر و معیاری وجود دارد که مشخص کند اگر مریم طوسی در اینستاگرام فعالیت نداشت حالا در میان مدال‌آوران آسیا بود.
در همین حال، طوسی و سایر ملی‌پوشان دوومیدانی طی ماه‌های اخیر فعالیت محدودی در فضای مجازی داشته‌اند پس چرا همگی مدال نگرفتند؟
حرف آخر این که مریم طوسی اگر هنوز در این بازه سنی، می‌تواند در جمع دوندگان سرعت آسیا حرفی برای گفتن داشته باشد شایسته تقدیر است.
نباید به خاطر تنها دو صدم او را مورد شماتت قرار داد و منصفانه هم نیست که به خاطر این که او هم همانند سایرین در شبکه‌های اجتماعی فعال است، در سیبل انتقادات قرار گیرد.
