به گزارش افرا ورزش، بر خلاف همه مصاحبه‌ها و گفتگوها، حال و هوای یک مصاحبه با زهرا کیانی دختر ۱۸ ساله و ستاره تالوی ایران کاملاً متفاوت بود.
در هوای نسبتاً سرد اصفهان در جمعه‌ای شلوغ در میدان نقش جهان اصفهان، زهرا کیانی و مادرش را ملاقات کردم. سر زنده و شاد.
اولین برخورد با زهرا کیانی، کاملاً من را متقاعد کرد که او برای کسب بیش از ۲۰ مدال آسیایی و جهانی در ۱۸ سالگی با انگیزه بوده است.
زهرا کیانی از اتفاقی که مسیر زندگی وی را به سمت ووشو تغییر داد صحبت کرد، از ایثار خانواده‌اش برای ادامه مسیر قهرمانی خود حرف زد و البته درباره عشقی به تالو گفت که بالاتر از مدال آوری و ایستادن روی سکوهای جهانی و آسیایی برای او اهمیت دارد.
او در مسیر دست نیافتنی شدن قدم بر می‌دارد. او تاکنون ۲۱ مدال آسیایی و جهانی به دست آورده. آماری بی نظیر و باور نکردنی.
سال آینده در بازی‌های آسیایی جاکارتا ۲۰۱۸ زهرا کیانی می‌خواهد اولین مدال تالوی زنان ایران در تاریخ بازی‌های آسیایی را به دست بیاورد آن هم زمانی که فقط ۱۹ ساله خواهد بود.
او البته امیدوار است ووشو تا ۲۰۲۴ وارد المپیک شود تا بتواند به مدال‌آوران المپیکی ایران بپیوندد. ایران پیش از این در تالو موفق به کسب یک مدال برنز در مسابقات کشورهای اسلامی در بخش بانوان شده بود اما ظهور پدیده‌ای به نام زهرا کیانی انقلابی در مدال آوری ایران در تالو ایجاد کرد.
زهرا کیانی ، از ژیمناستیک به تالو
زهرا کیانی درباره این که چطور یک تالوکار شد می‌گوید: رشته اول من ژیمناستیک بود. البته در سن نونهالی. اما ژیمناستیک رشته‌ای است که نهایت آن، مسابقات قهرمانی کشور است. از کودکی هم به رشته‌های نمایشی علاقه داشتم و ورودم به ژیمناستیک هم به همین دلیل بود.
یک اتفاق باعث شد دیگر نتوانم در ژیمناستیک بمانم و با یک جلسه دیدن حرکات رشته تالو، به این رشته علاقه‌مند شدم و زندگی من وارد مسیر جدیدی شد. ذهنیتی که از ووشو داشتم فقط بخش ساندای آن بود اما وقتی تالو را دیدم همه چیز تغییر کرد.
آن زمان ۸ ساله بودم و استادم گفت که اگر در تالو کار کنم به زودی به یک قهرمان تبدیل می‌شوم. خوشحالم بعد از ۱۰ سال این اتفاق رخ داده.
بعد از ۴ ماه ورود به تالو در رده نونهالان وارد اردوی تیم ملی شدم و همه چیز به‌سرعت اتفاق افتاد. از ۱۰ سالگی هم روند اعزام‌های بین‌المللی من شروع شد.
تالو برای من رشته‌ای نشاط آور است. هرگز از تالو خسته نمی‌شوم و اصلاً ماهیت تالو هم این است که هر چند سال یک بار در فرم‌ها تغییراتی صورت می‌گیرد.
بدین ترتیب تنوع فرم‌ها در این رشته حفظ می‌شود و حتی در بزرگسالان، اجرای فرم‌ها ابداعی است. در این شرایط هرگز از تالو خسته نمی‌شوید زیرا همه‌چیز در حال تحول و نوآوری است.
برای من جدایی از تالو خیلی سخت است. تالو برای من یک رشته ورزشی نیست و حتی، زندگی است.
چرا زهرا کیانی یک قهرمان است؟
در مورد زهرا کیانی همیشه این سؤال وجود دارد که او چطور در ۱۸ سالگی به این سطح بی‌نظیر از موفقیت‌ها رسیده و چطور همیشه در اوج بوده.
کیانی به افرا ورزش می‌گوید: استعداد همیشه مهم است اما پشتکار و اراده خیلی مهم‌تر از استعداد ذاتی است. موضوع دیگر حمایت برای رشد یک ورزشکار است. یکی از علل مهم موفقیتم را پدر و مادرم می‌دانم. بدون حمایت آن‌ها رسیدن به این موفقیت‌ها هرگز امکان‌پذیر نبود.
مسئله دیگر این است که چقدر به رشته ورزشی خود علاقه دارید. وقتی علاقه در بالاترین سطح خود باشد همیشه تشنه تمرین و یاد گرفتن هستید و خسته نمی‌شوید.
در این شرایط، برای فرا رسیدن زمان تمرین و کار کردن، لحظه‌شماری می‌کنید. مجموعه‌ای از همه این‌ها، موفقیت یک ورزشکار را می‌سازد.
ورود کیانی به مسابقات جهانی
پس از طی دوران پرافتخار در رده‌های سنی پایه در میادین آسیایی و جهان، زهرا کیانی امسال، آخرین سال رده سنی جوانان خود را سپری می‌کند و وارد رده سنی بزرگسالان می‌شود گرچه در مسابقات جهانی اخیر در تیم ملی بزرگسالان هم مسابقه داده است.
او می‌گوید: فکر می‌کنم حالا حالاها باید ادامه دهم تا در مسابقات جهانی مدال بیاورم. شرایط در مسابقات جهانی بزرگسالان با رده‌های پایه متفاوت است و مدال گرفتن در آن خیلی دشوار است به خصوص این که قهرمانان به نام جهان در آن حضور دارند و مورد شناخت داوران هستند و همین مسئله روی داوران اثر می‌گذارد.
بخشی از رشته ما سلیقه داور است و این که یک ورزشکار شناخته‌شده و دارای سابقه باشد به امتیازی که از داوران می‌گیرد کمک زیادی می‌کند. به همین دلیل برای یک ورزشکار جوان و تازه‌وارد به رده بزرگسالان سخت است که با آن‌ها رقابت کند.
عشق بزرگ ، ارزشمندتر از مدال
یکی از رموز موفقیت زهرا کیانی عشقی است که به رشته خود می‌ورزد خواه خبری از مدال باشد و خواه نباشد: تالو برای من یک عشق بزرگ است. اگر امروز بگویند که دیگر نه خبری از مدال است و نه مسابقات جهانی و آسیایی، ذره‌ای از علاقه من به تالو و انگیزه‌ام کم نمی‌شود.
کسب مدال و افتخار شیرین است اما هرگز برای مدال، تمرین نکرده‌ام و مسابقه نداده‌ام. از تالو لذت می‌برم و تالو بخشی از زندگی من است. علاوه بر این تالو سقف یا انتها ندارد.
هرگز نمی‌توانید بگویید مثلاً به این سطح می‌رسم و دیگر به انتهای افتخارات رسیده‌ام. برای بهتر بودن در تالو، همیشه فضا هست. هر روز می‌توانید بهتر از روز قبل باشید بدون این که همه چیز تکراری شود.
حریفان سرسخت زهرا کیانی
غیر از چین که مهد ووشو است ماکائو، چین تایپه، هنگ کنگ و حتی ویتنام هم از قدرت‌های تالوی جهان هستند و حتی به تالو بیش از ساندا اهمیت می‌دهند.
حتی ماکائو در مسابقات قهرمانی آسیا و جهان ساندا کار اعزام نمی‌کند و فقط تالو کار می‌فرستد و چند مدال طلا هم می‌گیرد. ووشو متعلق به چین است و آن‌ها چه خوب باشند و چه بد، قهرمان هستند.
در ایران هم تمرکز روی ساندا بوده است اما در سایر کشورهای غرب آسیا، شروع کرده‌اند به استخدام مربیان چینی و اردو زدن در چین. اگر برگزاری اردوهای ملی ما هم در چین در دستور کار قرار بگیرد پیشرفت ما هم دوچندان خواهد شد.
خاطره مادر زهرا از شکستگی دست سرنوشت ساز
زهره ترکی مادر زهرا کیانی موضوع شکستگی دست سرنوشت‌ساز زهرا در ۸ سالگی را این گونه روایت می‌کند: زهرا در آستانه مسابقات کشوری ژیمناستیک و اعزام به یزد از ۲ نقطه، دچار شکستگی دست شد. با این حال این اتفاق برای همه ما ناگوار بود و جالب این که در آن زمان، زهرا با آن سن و سال من را دلداری می‌داد.
به‌محض این که دست زهرا را از گچ باز کردیم او دیگر هیچ علاقه‌ای به ژیمناستیک نشان نداد. حتی پس از این، زهرا به مدت ۳ ماه در یک باشگاه کاراته تمرین می‌کرد تا این که به طور اتفاقی از طریق یک دوست با ووشو و شاخه نمایشی آن یعنی تالو آشنا شدیم.
در همان برخورد اول با تالو زهرا به این رشته علاقه‌مند شد، نزد مربی رفت و از او پرسید: من می‌توانم – برای تمرین – اینجا بیایم؟ آن مربی که کبری قربانی نام داشت از زهرا خواست که چند حرکت مربوط به آمادگی جسمانی و انعطاف بدنی را انجام دهد که زهرا با موفقیت همه آن‌ها را انجام داد.
خانم قربانی به من گفت که همسرش (تیمور بنی طالبی) مربی تیم ملی تالو است و می‌تواند به زهرا کمک زیادی بکند. همین مکالمه کوتاه، به من امید زیادی داد.
بعدها که تیمور بنی طالبی، زهرا را دید به من گفت که اگر شما و پدرش همکاری لازم را داشته باشیم قول می‌دهم که چند ماه دیگر زهرا اولین مدالش را کسب خواهد کرد.
زهرا شروع به تمرین کرد و در اولین مسابقه، یک مدال نقره و یک برنز کسب کرد و عضو تیم ملی شد که برای ما بسیار خوشحال‌کننده بود. مربی زهرا برای او دلسوزانه زحمت کشید.
مهاجرت به اصفهان و ایثار پدر
با وجود این که خانواده کیانی اهل شهرکرد هستند اما چند سالی است که در اصفهان زندگی می‌کنند.
مادر زهرا در مورد مهاجرت به اصفهان می‌گوید: زهرا شاگرد استاد تیمور بنی طالبی بود و به طور مداوم زیر نظر این مربی تمرین می‌کرد. پس از این که استاد بنی طالبی از شهرکرد به اصفهان نقل‌مکان کرد زهرا بدون مربی ماند و حتی افسرده شد.
ما برای ادامه فعالیت زهرا در تالو چاره‌ای جز مهاجرت به اصفهان نداشتیم. همسرم، فرهنگی بود و به‌شدت در مورد انتقال از شهرکرد به اصفهان مخالفت می‌شد.
همسرم حتی برای تدریس مجبور بود بین اصفهان و شهرکرد رفت‌وآمد کند و این، شرایط بسیار سختی بود. خوشبختانه بعدها با انتقالی همسرم موافقت شد و ما به طور کامل در اصفهان ساکن شدیم.
زهرا کیانی ، دندانپزشک آینده
زهره ترکی مادر زهرا درباره زندگی تحصیلی زهرا کیانی به افرا ورزش می‌گوید: با زهرا شرط کردم که درس و ورزش باید در کنار هم باشند. زهرا هم همیشه شاگرد درس خوانی بود و تا اول دبیرستان معدل نمراتش از ۲۰ کمتر نشد.
از آن به بعد به دلیل این که ۶ ماه از سال را در اردو می‌گذراند دیگر نمی‌توانست به اندازه گذشته با تحصیل عجین باشد. گاهی شب‌های امتحان فقط ۲ ساعت می‌خوابید.
سال گذشته هم با وجود همه این فشارها با معدل ۸۰/۱۸ سال سوم دبیرستان را به پایان رساند. به رشته دندانپزشکی به شدت علاقه‌مند است و اطمینان دارم در آینده دندانپزشک خوبی خواهد شد.
