به گزارش پایگاه خبری ورزش زنان ایران IWSports به نقل از ورزش سه ، روز گذشته اتحادیه جهانی دوچرخه سواری از دوپینگ تعدادی رکابزنان چندین کشور از جمله فاطمه هداوند و مائده نظری، ملی‌پوشان تیم سرعت ایران به دلیل استفاده از ماده ممنوعه استروئید آنابولیک خبر داد.
تست دوپینگ این ۲ دوچرخه سوار در جریان رقابت های قهرمانی آسیا مثبت شده که حتی توانسته بودند رکورد ایران را جابجا کنند. جالب اینکه رییس فدراسیون دوچرخه سواری از این اتفاق ابراز تعجب کرده است.
خسرو قمری در این باره می گوید: «ما آن کاری که در مبارزه با دوپینگ از دستمان بر می آمد را انجام دادیم به طوری که اطلاع رسانی کرده ایم و از ورزشکاران ضمانت و تعهدنامه گرفتیم.در بخش اطلاع رسانی و آموزش سال گذشته کلی انرژی گذاشتیم و هزینه کردیم از این رو همه ورزشکاران اطلاعات کافی نسبت به دوپینگ را دارند و اگر کسی تستش مثبت شود صفر تا ۱۰۰ قضیه دیگر با خودش است. واقعاً از دوپینگ آنها تعجب می‌کنم. این ورزشکاران سن کمی نداشتند و کم تجربه هم نبودند. انتظاری هم برای کسب مقام وجود نداشته است و نمی‌دانیم آنها با چه ادله‌ای این کار را کرده‌اند.»
از سوی دیگر ناهید ایروانی نایب رئیس بانوان فدراسیون دوچرخه‌سواری در گفت و گو با تسنیم از احتمال وجود یک دسیسه در این ماجرا خبر داده است: «من با مادر هداوند صحبت کردم، این ورزشکار و خانواده‌اش بسیار ناراحت بودند. حتی عنوان شد این دو ورزشکار از مواد آکبند و مجاز استفاده کرده‌اند. البته عنوان شد که یک ورزشکار دیگر، یک قرص داخل مواد مورد استفاده آنها خُرد کرده تا دوپینگی شوند. واقعاً از این موضوع متاسفم و امیدوارم این اتفاقات واقعیت نداشته باشد. البته در نهایت مسئولیت با خودِ ورزشکاران است.»
حالا باید دید طبق اظهاراتی که نایب رییس فدراسیون انجام داده، پیگیری ها برای آشکار کردن عامل اصلی مثبت شدن دوپینگ این ۲ ورزشکار به کجا می رسد.
همیشه با هم , حتی در ته چاه!
مائده نظری و فاطمه هداوند ، دوچرخه سواران ملی پوش ما مثل دوقلوهای جدانشدنی بودند. شاید از زیان های رفاقت بیش از حد این باشد ۲ رفیق همیشه ، با هم به همه جا می روند حتی به قعر چاه. فاطمه و مائده بدون هم حتی به بهشت هم نمی رفتند. حالا سرنوشت این است که ۲ یاور همیشه ، مسیری تلخ و غیر قابل بازگشت را نیز با هم طی کنند: محرومیت و دوری از میادین.
آن ها در آغاز جوانی نیاز داشتند تا کسی به آن ها راه خوب و بد را نشان دهد. همه ما از نبود آن ها متضرر می شویم. خواهران اسپرینتر روزهای سختی در پیش دارند اما باید برای بازگشت ، صبور باشند و قوی. حالا آن ها الگوی خوبی برای سایر دختران ورزشکار ایران هستند. زندگی این است . گاهی با مدالی بر سینه الگو می شوی و گاهی با سری افکنده حاصل یک اشتباه. با این حال ، همیشه راهی برای بازگشت وجود دارد.
