فرزانه قنبر دزفولی – آی دبلیو اسپورتس : شمار بانوان ورزشکار کشور در سال‌های اخیر افزایش چشمگیری داشته و کشور از استعداد و قابلیت‌های غنی در ورزش زنان برخوردار است.
با این وجود ورزش زنان با مشکلات عدیده ای مواجه است و اکثر ورزشکاران زن از وضعیت کنونی خود در عرصه ورزش گله مند هستند و معتقدند تبعیض جنسیتی، نداشتن جایگاه مناسب، نبود اختیارات کافی، کمبود شدید فضا و امکانات ، نبود حامیان ورزشی غیر دولتی، اختصاص ندادن بهترین ساعت باشگاه‌ها به زنان ، عدم اعتماد و باور به توانایی زنان ورزشکار و برخی محدودیت‌های دیگر به عنوان مانعی در مسیر رشد و تعالی ورزش زنان به شمار می‌رود. این در حالی است که حدود نیمی از جمعیت کشور را زنان تشکیل می‌دهند.
می‌توان قاطعانه گفت که تبعیض جنسیتی و نگاه مدیریتی مردانه در ورزش از عمده ترین مشکلات زنان در عرصه ورزشی محسوب می شود. نگاه مدیریتی مردانه در ورزش باعث شده که ورزش زنان تحت حاکمیت مردان اداره شود.
انتصاب زنان در عناوین و پست‌های پایین‌تر که از قدرت تصمیم گیری کمتری برخوردار هستند یکی از مهمترین عوامل تضعیف کننده ورزش زنان به شمار می‌رود. مسئولان تصمیم گیرنده در ورزش زنان در سطح استان‌ها از قدرت کافی و آزادی عمل در تخصیص امکانات به ورزش زنان برخوردار نیستند.
بنابراین کارکنان و زیردستان در اکثر نهادهای مربوطه از مسئولان زن پیروی نمی‌کنند و نقش زنان را در امور اجرایی و تصمیم گیری نادیده می‌گیرند. آگاهی نداشتن بسیاری از مسئولان در بخش زنان از مقدار اعتبار مالی دریافتی که فدراسیون و ادارات کل به هیأت‌ها اختصاص می‌دهند، از جمله معضلاتی است که گریبان گیر ورزش زنان است.
همچنین مقدار بودجه در نظر گرفته شده برای بخش زنان در مقایسه با مردان بسیار ناچیز است و حتی تقسیم اعتبارات و تجهیزات در اکثر هیأت‌های ورزشی عادلانه صورت نمی‌گیرد.
کارشکنی برخی از رؤسای هیأت‌های ورزشی و پرداخت نکردن حق مسلم ورزشکاران زن در شرایط کنونی مشکلات را دوچندان کرده است. گزارش‌ها حاکی از این است که برخی از هیئت‌های ورزشی تمام اعتبار دریافتی را صرف بخش مردان می‌کنند.
اگر تاکنون راهکارهای ارائه شده جهت رفع مشکلات ورزش زنان نتیجه بخش نبوده شاید به این دلیل است که بیشتر مشکلات زنان ریشه در عدم وجود اختیار و جایگاه مناسب آنها در عرصه ورزش دارد.
آزادی عمل و تصمیم گیری مستقیم در فعالیت‌های ورزشی بخش زنان از اختیار و قدرت تصمیم گیری در امور ورزشی ناشی می شود که فقدان آن بارز است. در استان‌ها، مسئول امروز ورزش زنان تا زمانی که مدی. کل عزمی برای تخصیص بودجه برای حوزه زنان نداشته باشد، اختیاری ندارد.
گرچه نگاه‌ها به حوزه زنان در سال‌های اخیر متحول شده اما ورزش زنان همچنان در بسیاری از استان‌ها که کمتر در کانون توجه قرار می‌گیرند در گودال حفر شده به دست تبعیض دست و پا می‌زند.
