به گزارش “آی دبیلو اسپورتس” ؛ فدراسیون دوومیدانی بعد از کش و قوس های فراوان بالاخره اسامی نفرات اعزامی خود به بازی های آسیایی را اعلام کرد که در میان 12 ملی پوش، نام 2 دختر هم دیده می شود.
الهام کاکلی و سپیده توکلی دو دختری هستند که سازمان تیم های ملی آن ها را برای بازی ها انتخاب کرد؛ هرچند این دو نتوانسته بودند حد نصاب تعیین شده برای این رقابت ها را به دست بیاورند. فدراسیون و سازمان تیم های ملی برای هردوبخش بانوان و مردان حدنصاب تعیین کرده بود و قرار بود هر ورزشکاری که آن را به دست بیاورد به اندونزی برود.
در این میان فرزانه فصیحی رکورددار 60 متر ایران و برنده مدال برنز بازی های داخل سالن آسیا در تهران، نسبت به انتخاب نشدنش اعتراض داشت و با انتشار متن زیر در اینستاگرام خود به نوعی از دوومیدانی کناره گیری کرد:
“به خداحافظی از ورزش حرفه ای و پیست های دوومیدانی فکر می کنم . با نگاهی که نومیدانه بر مدال هایم خیره مانده است. قهرمانی و کسب مدال های رنگارنگ سکوی پرتابی نبود. متاسفم برای زمان های از دست رفته و بهترین روزهای عمرم. فدراسیون دوومیدانی ایران به راحتی از سریعترین دونده خود چشم پوشی کرد و تلاش ها و ثبت رکوردهای قابل توجه مرا در 60 متر، 100 متر و 200 متر نادیده گرفت. منی که بارها و مخوصوصا در تلاش های اخیر کسب سهمیه، صلاحیت و توانایی خود را در سه رشته سرعت ایران به رخ کشیدم. می بایست (علی رغم وجود سهمیه) از اعزام ببه بازی های آسیایی جاکارتا حذف می شوم تا بار دیگر یادمان نرود که هیچ اتفاق خوبی قرار نیست رخ دهد و نه هیچ رویایی برای تحقق و دوین . دریغ کردن فرصت طلایی بای های آسیایی خط بطلانی بود برای تمام عمربی که به مشقت گدشت. می روم تا به زندگی ام سروسامان بدهم…”
اعتراض به لیست اعزامی همواره در دوومیدانی و حتی در سایر رشته ها وجود داشته است و شاید اگر یک معیار مشخص برای انتخاب نفرات وجود داشته باشد جای اعتراضی وجود نداشت. فدراسیون ابتدا اعلام کرد فقط با سهمیه مجوز اعزام داده می شود و به غیر از آن هیچ کسی به بازی های آسیایی نمی رود. اما در بخش زنان هیچ کسی سهمیه نگرفت و سازمان تیم های ملی خودش تصمیم گرفت که چه کسانی به جاکارتا بروند. انتخاب سپیده توکلی از همان ابتدا شاید واضح بود اما نفر دوم که انتخاب شده است از سوی برخی از دوومیدانی کاران مورد اعتراض قرار گرفته است.
در سال های اخیر الهام کاکلی نتایج خوبی را به دست آورده و رکوردهای قابل توجهی را زده است و در شایستگی او شکی نیست اما به دلیل اینکه معیار مشخصی برای انتخاب او وجود ندارد، همه به جای او خود را محقق می دانند. فرزانه فصیحی رکوردشکنی و مدال آوری اش در آسیا را شایسته حضور در بازی های آسیایی می داند و دوومیدانی کار دیگری یک علت دیگر را.
قطعا بانوان ایران به خاطر شرایط رکوردی که دارند نمی توانند در آسیا رقابت نزدیکی با حریفان خود داشته باشند اما اینکه ورزشکاران به این دلیل به هیچ بازی اعزام نشوند و همه آن ها در حسرت یک رقابت بین المللی بمانند هم درست نیست. این بیماری مادر ورزش ها در ایران است. بیماری که فرصت هرگونه عرضه اندام را از دوومیدانی کار می گیرد و وقتی او به یک بازی مهمی اعزام نمی شود اینگونه سرخورده و بی انگیزه به فکر رفتن می افتد. رفتن از ورزشی که به غیر از زحمت هیچ چیز برای او نداشته است.
شاید این نوشته فصیحی و خداحافظی او از روی احساسات باشد و بعد از گذشت مدتی او بازهم به ورزش مورد علاقه اش برگردد اتفاقی که شاید اولین بار هم نباشد اما به خاطر شرایط بد برنامه ریزی در این ورزش این اتفاقات در آینده هم رخ می دهد و فصیحی و ورزشکاران زن دیگر قربانی مدیریت ضعیف می شوند. همیشه این مردان هستند که بیشترین فرصت ها را برای اعزام به رقابت های مهم به دست می آوردند. شاید اگر فصیحی در رقابت های مختلفی شرکت کرده بود این چنین از اعزام نشدن به جاکارتا سرخورده نمی شد.
