پایگاه خبری ورزش زنان ایران : سال ۹۹ به متفاوت‌ترین شکل ممکن در همه دوران‌ها برای ورزش زنان ایران آغاز شده است. سایه کرونا همچنان بر سر جهان سنگینی می‌کند و حالا ورزشکاران و مربیان در خانه‌ها محبوس اند. درباره کارآمدی پویش ورزش در خانه همین بس که تنها مرهمی است بر یک زخم عمیق.
امروز تنها امید به پایان هر چه سریع‌تر شور زندگی را در میان خانواده ورزش حفظ کرده است. زندگی سرانجام روزی از سر گرفته خواهد شد اما آنچه باید بیشتر به آن امید داشته باشیم این است که ضرب المثل سالی که نکوست از بهارش پیداست در مورد سال ۹۹ صدق نکند.
برای المپیک در تابستان امسال نقشه‌ها داشتیم و کشور آماده حال و هوایی المپیکی بود اما حالا سطح انتظارات ما به حدی تنزل پیدا کرده که به بازگشت به باشگاه‌ها، پیست‌ها و کورت های ورزشی رضایت داریم. از کرونا که بگذریم، ورزش ایران در سال ۹۹ نگرانی بزرگ‌تری از نظر مالی دارد. کرونا سرانجام خواهد رفت اما نگرانی بزرگ‌تر جیب‌هایی است که خالی بود و خالی‌تر خواهد شد.
اقتصاد ناشی از تحریم آسیب جدی دیده بود و اکنون با شیوع کرونا، جای شلیک موشک اقتصاد ضعیف بر بدنه ورزش بزرگ‌تر و عمیق‌تر شده است و ترس از غرق کشتی در آب‌های بی پولی، بیش از گذشته.
سال ۹۹ برای ورزش زنان ایران احتمالاً مشکلات بیشتری از نظر اقتصادی در پیش دارد. مشکلات بزرگ‌تر برای جذب اسپانسر و باشگاه‌هایی که بودجه آنها از همیشه کمتر است. در این شرایط راه حلی جز کنار هم ماندن و کاهش هزینه‌ها و توقعات نیست. زندگی سخت‌تر می‌شود اما کنار هم نمی‌میریم.
این مطلب، یادداشت سردبیر منتشر شده در شماره ۶ نشریه قهرمانان است
اطلاعات خبر: *نویسنده: حامد اسماعیلی*منبع: اختصاصی*انتشار ۰۱ اردیبهشت ۱۳۹۹- ساعت: ۰۸:۲۶
