زرگر: برای دختران دوچرخه‌سوار مزاحمت ایجاد می‌کنند

پرتاب ترقه و اشیا به رکابزنان در حین تمرین در جاده

وی افزود:

حتی برخی که درون خودروها هستند، به سمت ما ترقه پرتاب می‌کنند یا اشیایی را به سمت ما می‌اندازند و این‌ها برای خود من نیز پیش آمده است.

حتی فحاشی هم شنیده‌ایم. واقعا تمرین در جاده بدون حضور پدرم ترسناک است زیرا اصلا رانندگان رعایت نمی‌کنند. من تجربیات تلخی از رعایت نکردن رانندگان داشته‌ام و بارها زمین خورده‌ام و از جاده منحرف شده‌ام.

نفر اول دوچرخه سواری سرعت ایران گفت:

اگر هیات دوچرخه سواری خوزستان تمهیداتی می‌اندیشید که به صورت گروهی تمرین کنیم، فکر می‌کنم اتفاقات کمتری برای ما رخ می‌داد.

امنیت جانی نداریم

وی عنوان کرد:

متاسفانه برای ترویج و فرهنگ‌سازی دوچرخه‌سواری هنوز کار خاصی در خوزستان انجام نشده است و همین نیز باعث می شود که ما برای تمرین در جاده دچار مشکلاتی شویم. البته در تهران، تمرین در جاده جا افتاده ولی در خوزستان فعلا در این زمینه اتفاقی نیفتاده است و واقعا امنیت جانی نداریم.

خطرات را به جان می‌خرم

زرگر افزود:

باید در مجموعه ورزشی ۱۶ هکتاری اهواز تمرین کنم ولی برای ورود به این مجموعه نیز با محدودیت مواجه هستم که همین نیز بر سختی کار اضافه کرده است.

چون نمی‌توانم در مجموعه تمرین کنم باید ساعت ۶ یا ۷ عصر برای تمرین به جاده بروم و بعد هم خطراتی را که باید به جان بخرم. واقعا شرایط برای دوچرخه سواری زنان در خوزستان سخت است و حمایتی صورت نمی‌گیرد.

تمرین در جاده با نور چراغ خودروی پدر

وی بیان کرد:

این روزها هم که برای کاهش در مصرف برق، چراغ‌های سطح شهر را خاموش می‌کنند، پدرم که من را اسکورت می‌کند، باید چراغ‌های خودرویش را روشن کند تا مشکلی هنگام تمرین برای من پیش نیاید.

این بانوی رکابزن در ادامه نیز با بیان این که هیات خوزستان پیگیر من نیست و هیچ برنامه‌ای برای من ندارد، گفت:

دو روز پیش در مجموعه ۱۶ هکتاری اهواز در حین تمرین دچار آسیب شدم و فعلا تمرین نمی‌کنم و دوچرخه‌ام نیز دچار مشکل شد اما هیات خوزستان جویای وضعیت من نشد.

خوزستان بعد از من، نفر جدیدی نداشته است

وی درباره وضعیت دوچرخه‌سواری خوزستان نیز عنوان کرد:

بعد از من، نفر جدید دیگری از خوزستان به کشور معرفی نشده و این برای دوچرخه‌سواری استان مناسب نیست، ضمن این که من، هم‌رکابی ندارم که با او تمرین کنم.

حتی در بخش آقایان نیز دیگر کسی را نداریم و همه این رشته را کنار گذاشته‌اند. در گذشته ۱۵ نفر بودیم که برای تمرین به جاده می رفتیم اما اکنون جز من و دو سه نفر از بخش آقایان، فرد دیگری نیست.

هیات خوزستان کمکی نمی‌کند

زرگر همچنین گفت:

پنچ سال است که در این رشته فعالیت دارم و نفر اول سرعت ایران هستم اما اسپانسر ندارم. هیات اصلا به من کمک نمی‌کند و هر زمان هم از آن ها درخواست کمک داشته‌ام، می‌گویند فدراسیون باید به تو کمک کند.

سال ۹۸ پیش از اعزام به مسابقات قهرمانی آسیا، زین دوچرخه من شکست و با یک دوچرخه ۲۰۰۷ در مسابقات شرکت کردم و پنجم شدم اما اگر دوچرخه بهتری داشتم، مقام می‌آوردم.

البته مدیرکل ورزش و جوانان خوزستان به خاطر مدال‌هایی که کسب کردم، یک دوچرخه به من داد که از او تشکر می کنم.