حامد اسماعیلی – پایگاه خبری تحلیلی “دختران قهرمان“: انصراف همواره واژه ای ناگوار در ورزش قهرمانی است و اکنون این واژه گریبانگیر دو تیم قدیمی فوتبال زنان یعنی ذوب آهن اصفهان و همیاری ارومیه را گرفته است.
لیگ برتر فوتبال زنان که لقب باثبات ترین لیگ ورزش زنان ( به دلیل ثبات حضور تیم هایش در ادوار متوالی) را یدک می کشید امسال با انصراف دو تیم قدیمی اش، به جای 12 تیم با 10 تیم برگزار می شود.
این موضوع نشان می دهد، تغییرات در وضعیت اقتصادی کشور و تداوم مشکلات و بی پولی در ورزش پای خود را به حضور تیم های در لیگ برتر فوتبال هم باز کرده است.
باشگاه هایی که سال های گذشته با هر سختی، در این سطح حضور داشتند حالا علاوه بر مبالغ قرارداد بازیکنان و کادر خود با هزینه های سرسام آور جاری مواجه اند و قادر به تامین مخارج فصل خود نیستند.
انصراف ذوب آهن
موضوع انصراف ذوب آهن از لیگ برتر فوتبال زنان ماه ها پیش عنوان شد و مدیران ذوب آهن هم از این تصمیم دفاع کردند. آنها می گویند می خواهند روی فوتبال پایه دختران در اصفهان کار کنند.
به عقیده ذوب آهن، تیمداری در لیگ برتر زنان آن هم با اکثریت نفرات غیربومی جز هزینه عایدی دیگری برای این باشگاه ندارد اما ذوب آهن می خواهد با کار در بخش پایه، حضورش در فوتبال زنان را تداوم بخشد.
آشکار است که بازیکن سازی در اصفهان، یک دلیل منطقی اما نه چندان کافی برای این تصمیم است. ذوب آهن می خواهد هزینه هایش را کاهش دهد و به همین دلیل پرهزینه ترین تیمش در بخش زنان را منحل کرده است.
انصراف همیاری ارومیه
تیم همیاری آذربایجان غربی، در سال های اخیر هرگز تیمی مدعی در لیگ فوتبال بانوان نبود. همیاری در واقع تیمی در حوالی میانه جدول بود که حضور آن، پرچم استان آذربایجان غربی در فوتبال زنان را بالا نگاه می داشت.
این تیم از سوی سازمان همیاری شهرداری های استان آذربایجان غربی حمایت می شد اما این حمایت در حد و اندازه تامین هزینه سفر و تمرین و امکانات بود و نه پرداخت دستمزدی قابل قبول.
به همین دلیل است که همیاری ارومیه در سال های گذشته بارها درگیر حواشی و انتقاد در مورد نحوه تیمداری بود. با این وجود، حضور همیاری حتی در سخت ترین شرایط اعتباری برای شمال غرب کشور تلقی می شد.
ضربه آخر بر بدنه کم رمق همیاری، انصراف از لیگ برتر است. ارومیه دیگر در لیگ برتر آفتابی نمی شود و ممکن است این غیبت بسیار طولانی باشد.
کناره گیری همیاری آذربایجان غربی، گستردگی فوتبال زنان را کم می کند و این اتفاقی ناامید کننده برای آینده فوتبال بانوان است.
دلایل انصراف، بنیه مالی یا سیاست باشگاه؟
هر اندازه سیاست های باشگاه ها در قبال حضور یا غیبت در ورزش زنان را مهم تلقی کنیم، این عامل در قیاس با داشته های مالی برای هزینه در ورزش زنان، کمرنگ تر است.
در باشگاه هایی چون ذوب آهن که چندین تیم مختلف در بخش مردان و زنان دارند، هر گاه لازم است هزینه ها کاهش یابد نخستین نامزدها برای این اصلاحات، تیم های زنان هستند.
در مورد همیاری ارومیه، این مسئله پررنگ تر است. کاهش توان اقتصادی عمومی به کاهش درآمد و نیز بودجه شهرداری ها می انجامد و در این شرایط سازمانی مثل همیاری چاره ای جز کاهش هزینه هایش ندارد.
در سال های گذشته نیز هر گاه، تیمی از لیگ سقوط کرده یا کنار رفته (همانند آذرخش تهران، ملی پوشان شهرکرد، استقلال خوزستان و …) رد پای مشکلات مالی در آن شاخص و هویدا بوده است.
فوتبال زنان فرآیندی کاملا هزینه بر است و در سطح بین المللی نیز آورده ویژه ای از نظر افتخار و عناوین ندارد و ابعاد تبلیغاتی آن نیز با میزان هزینه در آن همخوانی ندارد و در این شرایط اتفاقاتی مشابه ذوب آهن و همیاری، عجیب نیست.
به نظر می رسد تصمیم گیرندگان در مورد سیاست های آینده فوتبال زنان در ایران باید به دنبال وفق دادن خود بر شرایط کنونی کشور و همچنین اهداف آینده فوتبال باشند.
قدرت باشگاه ها – به جز دو یا سه باشگاه با منابع مالی نامحدود – برای هزینه های سنگین و پرداخت مبالغ قرارداد نامعقول، در حال کاهش است و امروز هیچ کس قادر به ادعای رو به پیشرفت بودن لیگ فوتبال زنان نیست.
